Wiele osób cieszy się z otrzymanego spadku. Dodatkowy zastrzyk gotówki lub dziedziczenie innych dóbr materialnych, to miły gest ze strony osoby zmarłej. Niestety zdarza się i tak, że spadek jest zadłużony, a w świetle przepisów spadkobierca dziedziczy nie tylko dobra materialne z korzyścią, ale i te, które mogłyby przysporzyć mu kłopotów finansowych. W artykule odpowiemy na pytanie, co zrobić, by uchronić siebie i swoje potomstwo od długów spadkowych.

Odpowiedzialność nieletnich za długi odziedziczone to jeden z głośniejszych tematów w ostatnich lat i bardzo często dla osób postronnych pozostaje niezrozumiały do czasu, kiedy otrzymują wezwanie do uregulowania należytych płatności.

W świetle przepisów z art. 1012 Kodeksu cywilnego „Spadkobierca może bądź przyjąć spadek bez ograniczenia odpowiedzialności za długi (przyjęcie proste), bądź przyjąć spadek z ograniczeniem tej odpowiedzialności (przyjęcie z dobrodziejstwem inwentarza), bądź też spadek odrzucić”. Ponadto według art. 1025 Kodeksu cywilnego „§ 1. Oświadczenie o przyjęciu lub o odrzuceniu spadku może być złożone w ciągu sześciu miesięcy od dnia, w którym spadkobierca dowiedział się o tytule swego powołania. § 2. Brak oświadczenia spadkobiercy w terminie określonym w § 1. jest jednoznaczny z przyjęciem spadku z dobrodziejstwem inwentarza.”

Co oznacza przyjęcie spadku z dobrodziejstwem inwentarza?

Wskazane akty prawne jednoznacznie wskazują, że najgorszym z możliwych scenariuszy jest brak jakiejkolwiek reakcji na otrzymany spadek, ponieważ brak odpowiedzi w świetle obowiązującego prawa określane jest jako przyjęcie spadku z dobrodziejstwem inwentarza. Oznacza, to że spadkobierca odpowiada za wartość równoznaczna z pozostawionymi dobrodziejstwami, które pozostawiła po sobie osoba zmarła.

Mimo iż jest to zabezpieczenie dla spadkobiercy, to przyjęcie spadku z dobrodziejstwem inwentarza wciąż budzi wiele uzasadnionych problemów. W tej sytuacji bardzo często polecane jest oświadczenie, w którym spadkobierca jednoznacznie odrzuca spadek.

Odrzucenie spadku

Art. 1020 Kodeksu cywilnego określa „Spadkobierca, który spadek odrzucił, zostaje wyłączony od dziedziczenia, tak jakby nie dożył otwarcia spadku”. Jednakże nie należy zapominać o krewnych, którzy również dziedziczą spadek czyli dzieciach. W chwili uzyskania pełnoletności wszystkie długi wynikające z dziedziczenia przechodzą automatycznie na nich, które dopiero w chwili uzyskania pełnoletności mają pełną zdolność do czynności prawnych. By dopełnić formalności i zabezpieczyć interesy dziecka należy złożyć stosowne oświadczenie w ich imieniu. W kwestii dziedziczenia i odrzucenia spadku najlepiej udać się do dobrego prawnika od spraw rodzinnych, ponieważ wówczas uzyskamy rzeczowe instrukcje.

Coraz więcej par postanawia zawrzeć związek z obcokrajowcem. W związku z tym pojawiają się uzasadnione pytania dotyczące formalności w przypadku ewentualnego rozwodu. Decyzja ta może być związana choćby z chęcią powrotu do kraju ojczystego. Bardzo często trudno jest odnaleźć się w nowej roli małżeńskiej i nowym państwie. Zazwyczaj Polak poszukuje rozwiązań w swojej ojczyźnie z uwagi na koszty oraz ufność w stosunku do polskich urzędników. Jak wygląda rozwód Polaka z cudzoziemcem od strony prawnej? A artykule kilka istotnych faktów.

Kiedy można rozwiązać małżeństwo z cudzoziemcem w Polsce?

Według Kodeksu Prawa Cywilnego do sytuacji może dojść wówczas, gdy:

– oboje małżonkowie mieszkali na terenie kraju, jednakże wspólnym zamieszkaniem nie musi być jedno mieszkanie i miasto, a wyłącznie obszar państwa,
– jeden z małżonków wyjechał za granicę, natomiast drugiego miejscem zamieszkania lub pobytu jest Polska,
– małżonek wnoszący pozew o rozwód co najmniej od roku zamieszkuje w Polsce
– małżonek będący powodem ma obywatelstwo polskie co najmniej 6 miesięcy i zamieszkuje na terenie Polski

W powyższych sytuacjach dochodzi do tak zwanej fakultatywnej właściwości sądu polskiego, co w praktyce oznacza, że rozwód mimo iż może być przeprowadzony poza granicami kraju, to w uzasadnionych przypadkach może zapaść decyzja o przeprowadzeniu rozwodu w Polsce.

Co zrobić gdy małżonkowie złożą pozew o rozwód w obu państwach?

W czasie gdy małżonkowie złożą odpowiednie dokumenty w sądzie w kraju i za granicą istotny jest czas. W chwili podjęcia decyzji, gdzie zostanie przeprowadzony rozwód sędzia weźmie pod uwagę datę złożenia pozwu, a tym samym, kiedy rozpoczęło się postępowanie w sprawie rozwodu.

Czy obcokrajowiec musi stawić się na sprawie rozwodowej?

W Polskim prawie respektowane jest wysłuchanie obu stron postępowania. W szczególności właściwość ta dotyczy osoby, która składa pozew o rozwód. Jeśli jednak współmałżonek przebywa za granicą może być wysłuchany przed właściwym sądem lub polskim konsulem.

Podsumowanie

– Polacy z obcokrajowcami mogą rozwieść się na terenie kraju w uzasadnionych przypadkach nawet jeśli Polak na stałe mieszka na terenie innego kraju
– rozwód w Polsce jest korzystniejszy pod wieloma względami
– pozew o rozwód w polskim sądzie należy złożyć przed małżonkiem, który jest obcokrajowcem. W przeciwnym razie postępowanie będzie toczyć się poza Polską.
– zgodnie z prawem obcokrajowiec nie musi stawić się na rozprawie rozwodowej jeśli miejscem stałego zamieszkania jest inne państwo.

Według prawa alimenty nie są zarezerwowane wyłącznie dla dzieci, również współmałżonek może wnioskować o wypłatę comiesięcznych alimentów, jednakże nie w każdej sytuacji jest to możliwe. O sprawie dotyczącej alimentów przyznawanych na małżonka decydują przepisy prawa rodzinnego i opiekuńczego w sytuacji kiedy:

• Małżonek w wyniku rozpadu małżeństwa żyje w niedostatku. Stan nie jest dokładnie przedstawiony, jednakże można wnioskować, że chodzi o najważniejsze potrzeby.
• Małżonek nie ponosi wyłącznej winy za rozpad małżeństwa. Przykładowo mąż nie może ubiegać się o alimenty od żony, jeśli do rozwodu doszło z jego winy, co jest orzeczone uprawomocnionym wyrokiem. W sytuacji, kiedy wyrok został orzeczony z winy obu małżonków lub bez orzeczenia o winie, wówczas małżonek ma prawo o ubieganie się o alimenty od współmałżonka (o ile istnieją co do tego uzasadnione przesłanki).
• Małżonek, który przez sąd nie został obciążony winą za rozpad małżeństwa, ale jego sytuacja materialna diametralnie uległa pogorszeniu wówczas istnieje możliwość ubiegania się o orzeczenie alimentów winnego małżonka na rzecz niewinnego. W tej sytuacji pogorszenie stanu materialnego nie musi być związane wyłącznie z niedostatkiem.

Ponadto warto wiedzieć, że zasądzone alimenty mogą wygasnąć w sytuacji, kiedy małżonek otrzymujący alimenty ponownie wstąpi w związek małżeński.

Żądanie alimentów o rozwód z orzekaniem o winie

Dla wielu małżonków toczący się rozwód jest obciążeniem psychicznym i fizycznym, szczególnie jeśli sytuacja jest nagła. Nierzadko małżonkowie godzą się na rozwód bez orzekania o winie, ponieważ liczą na szybsze załatwienie wszystkich formalności i zakończenie bolesnego rozdziału w życiu. W związku z powyższymi punktami warto jednak mieć na uwadze, że w sytuacji orzeczenia winy za rozwód jednego z małżonków druga strona może ubiegać się o roszczenia alimentacyjne w szerszym zakresie, stąd tak istotna jest decyzja o orzeczeniu o winie rozkładu pożycia małżeńskiego.

Okres wypowiedzenia na podstawie umowy o prace jest zagwarantowany Kodeksem Pracy i dotyczy zarówno pracownika, jak i pracodawcy. Jego długość jest uzależniona od rodzaju zawartej umowy, stażu oraz ewentualnych informacji dodatkowych ustalanych indywidualnie. W artykule kilka istotnych kwestii z punktu widzenia prawnego, które często stanowią obawy dla jednej i drugiej strony.

Czym jest wypowiedzenie umowy?

Proces wypowiedzenia umowy to działanie zmierzające do rozwiązania umowy o pracę i obowiązuje w czasie umowy zawartej na dłużej niż 6 miesięcy. Zazwyczaj respektowaną formą wypowiedzenia jest sporządzenie dokumentu w formie pisemnej, jednakże finalnie strona powinna wybrać taki sposób poinformowania drugiej strony, by dokument dotarł do zainteresowanego, np. e-mailem, listem, faksem. Okres wypowiedzenia jest uzależniony od stażu pracy. Analogicznie im wyższy tym dłuższy czas wypowiedzenia. W praktyce różnice wahają się między 2 tygodniami do nawet 3 miesięcy.

Jak obliczyć czas wypowiedzenia?

Okres wypowiedzenia jest uwarunkowany zapisem oraz rodzajem zawartej umowy. Zgodnie z obowiązującymi przepisami (art. 36 § 1 Kodeksu pracy) okres wypowiedzenia zawartej na czas określony i nieokreślony wynosi:

• 2 tygodnie w sytuacji, kiedy pracownik jest zatrudniony krócej niż 6 miesięcy
• 1 miesiąc w przypadku zatrudnienia co najmniej 6 miesięcy
• 3 miesiące wówczas gdy zatrudnienie wynosi co najmniej 3 lata.

Podane wartości dotyczą łącznej sumy zatrudnienia. Wartości stażu pracy (okresu zatrudnienia) sumują się, oznacza to, że istotny jest również okres zatrudnienia u poprzedniego pracodawcy oraz czas poświęcony na naukę.

• zasadnicza lub inna równorzędna szkoła zawodowa – 3 lata
• średnia szkoła zawodowa – 5 lat
• średnia szkoła zawodowa dla absolwentów zasadniczych (równorzędnych) szkół zawodowych – 5 lat
• średnia szkoła ogólnokształcąca – 4 lata
• szkoła policealna – 6 lat
• szkoła wyższa – 8 lat

Istotne są tylko okresy ukończonego etapu nauki, które nie sumują się. Przykładowo osoba po ukończeniu liceum i studiach wyższych ma 8 lat stażu, a nie 12, natomiast osoba pracująca i studiująca jednocześnie wylicza okres stażu na podstawie jednej wartości, która jest korzystniejsza z punktu wiedzenia długości.

Okres wypowiedzenia a umowa próbna

Okres wypowiedzenia możne również być określony w umowie na okres próbny. Zazwyczaj wynosi od 3 dni roboczych do 2 tygodni, a jego długość jest uzależniona od długości umowy na okres próbny. W przypadku umowy na zastępstwo okres wypowiedzenia jest stały – 3 dni.

Jakie prawa ma pracownik w czasie okresu wypowiedzenia?

Okres wypowiedzenia nie zmienia praw i obowiązków pracownika. Podobnie jak podczas stosunku pracy (czyli w czasie obowiązującej umowy) pracownik ma prawo do zachowania czasu pracy, przerw, urlopów, zwolnień lekarskich. W sytuacji kiedy pracownik odmawia któregoś z powyższych aspektów pracownik ma prawo powołać się na kodeks pracy lub skierować sprawę do sądu. Jak również w wówczas, gdy mamy podejrzenia złamania prawa, warto skonsultować się z profesjonalistami. Pomoc prawna w kancelarii pozwoli rozwiać wszelkie wątpliwości.

Są dwie drogi poświadczające o ojcostwie. Może być to uznanie ojcostwa lub jego ustalenie. Uznanie wiąże się ze złożeniem formalnego dokumentu złożonego w Urzędzie Cywilnym, a jego istota musi być poświadczona przez matkę. W przypadku ustalenia ojcostwa sprawa niejednokrotnie kończy się na sądowej wokandzie z uwagi na konflikty obu stron. Wówczas pojawiają się uzasadnione obawy dotyczące kosztów badania i tego, kto będzie nimi obciążony. W artykule spróbujemy rozwiać najczęściej pojawiające się wątpliwości.

Sądowne badanie na ustalenie ojcostwa a prywatne

Strony czekające miesiącami na kolejny termin rozprawy to jeden z czynników, który motywuje do wykonania pewnych czynności, zanim jeszcze zdecydujemy się na formalny wniosek (pozew). Najczęściej to właśnie czas decyduje o przeprowadzeniu badań na ustalenie ojcostwa na własną rękę. Nie ma przeciwwskazań, by pójść tą drogą, jednakże niekoniecznie będzie to droga na skróty.

Badanie na ustalenie ojcostwa ma moc prawną dla sądu tylko wtedy kiedy dopełnione zostały wskazane czynności.

• zgoda na pobranie DNA dziecka od prawnych opiekunów
• obecność świadków
• udział matki
• pobranie wymazu według ściśle określonych procedur

To najważniejsze aspekty, które różnią proces poboru materiału genetycznego w badaniach prywatnych i sądowych na ustalenie ojcostwa. Oczywiście wynik będzie taki sam, jednakże sąd nie może pozwolić na uchybienia w procedurze, ponieważ mogłoby wówczas dojść do fałszowania wyników. Bardzo rzadko badania prywatne są wykorzystywane w sądzie. Mogą być okolicznością do zasadności sprawy, ale wówczas stają się dowodem pobocznym. Sąd musi mieć pewność, że badania poświadczają stan rzeczy, a wykonanie ich na własną rękę najczęściej jest dodatkowym kosztem, które ponosi wyłącznie osoba, która zleca badania.

Kto płaci?

W przypadku toczącego się postępowania na ustalenie ojcostwa istotne są okoliczności wynikające z wniesienia powództwa oraz wyrok kończący sprawę. Tak jak w innych sprawach sądowych, tak i przypadku ustalenia ojcostwa kosztami obciążona zostaje strona przegrana. W sytuacjach wyjątkowych sąd może podzielić koszty na rzecz obojga rodziców, a nawet obciążyć kosztami Skarb Państwa.

Problemy prawne mogą dotyczyć każdego. Czasem koncentrują się na małych przewinieniach, innym razem dotyczą niepewności w zakresie dokumentacji czy konkretnych postępowań. Niestety społeczeństwo nie jest edukowane w kwestiach prawnych, a samodzielne analizowanie poszczególnych paragrafów może być nieefektywne, ponieważ istotny jest kontekst sytuacji oraz znajomość pozostałych zależności. Niuanse mają istotny wpływ na ustalenie linii obrony. Bezpłatna pomoc prawna wydaje się więc świetnym sposobem na uzyskanie pomoc niezależnie od majętności. Kto może ubiegać się o taka pomoc i jakie informacje jest w stanie uzyskać?

Dostępne możliwości pomocy prawnej

Nie jest tak, że w momencie kłopotów prawnych pokrzywdzony lub oskarżony pozostają bez dostępu do możliwości uzyskania fachowej pomocy. W polskim prawie obowiązują 4 wyjścia:

• pomoc prawna organizacji pozarządowych i fundacji,
• prywatne kancelarie udzielające porad pro bono
• adwokat z urzędu

Zazwyczaj wskazane rozwiązania są uzależnione od czynnika materialnego. Jeśli osoba chcąca skorzystać z darmowej porady okazując swoje dochody udowodnij, że nie może wynająć adwokata i ponieść kosztów jego wynagrodzenia, to wówczas może liczyć na darmową pomoc i poradę prawną.

Pro bono prywatne a pomoc organizacji

Pomoc prawna uzyskana od fundacji i organizacji różni się od tej oferowanej przez prywatne kancelarie, które działają w ramach systemu pro bono. Zazwyczaj obie formy skupiają się na jednostkach indywidualnych, a nie przedsiębiorstwach. Przedstawiciele działalności gospodarczych mogą liczyć na pomoc w zakresie adwokata z urzędu po wcześniejszym złożeniu dokumentacji poświadczających o braku możliwości pokrycia kosztów pomocy prawnej.

Kolejnym aspektem, który gwarantuje satysfakcję ze skorzystania z darmowej pomocy prawnej przez kancelarię prywatną jest podejście do sprawy, a tym samym i możliwości, które zaoferuje prawnik. Skorzystanie z pomocy fundacji skierowane jest na pomoc ogólną, doradztwo i przedstawienie dostępnych możliwości. W przypadku prywatnej działalności adwokat skupi się na konkretnej sprawie.

Darmowa pomoc prawna w Poznaniu

Coraz więcej kancelarii adwokackich w Poznaniu oferuje klientom dyżury, które umożliwiają uzyskanie darmowej pomocy prawnej. Działanie to jest bardzo ważne, ponieważ nieznajomość prawa i brak pomocy specjalisty może skutkować stratami, które poniesie klient. Niezależnie czy sprawa dotyczy przemocy rodzinnej, spraw związanych z zadłużeniem czy przestępstw dotyczących naruszenia przepisów kodeksu karnego.

W dzisiejszych czasach nie wszystkich stać na własne mieszkanie. Niektórzy po prostu je tylko najmują. Pytanie wobec tego, czy pod tym adresem mogą się zameldować? Czy muszą o to pytać właściciela mieszkania? Odpowiedź znajdziesz w poniższym artykule.

Zameldowanie na pobyt stały lub czasowy

Osoba, która wprowadza się do najmowanego mieszkania przez siebie lub współmałżonka, powinna zameldować się na pobyt stały lub czasowy. Zależy to głównie od tego, czy ma zamiar mieszkać tam na stałe, czy tylko czasowo. Wyprowadzając się automatycznie z dotychczasowego miejsca pobytu, winien się wymeldować. Dziś obowiązek meldunkowy traktuje się trochę, jako przeżytek. Tymczasem on wciąż istnieje i obowiązuje. Nawet osoba posiadająca obywatelstwo polskie i zamieszkująca na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej ma obowiązek zameldować się w miejscu pobytu stałego. O tym mówi art. 5 ust. 1 ustawy.

Jak rozumieć pobyt stały?

Pobytem stałym nazywamy zamieszkanie w określonej miejscowości pod konkretnym adresem z zamiarem stałego pobytu. O pobycie czasowym mówimy wówczas, gdy ktoś nie ma zamiaru zmieniać miejsca pobytu stałego pod określonym adresem lub miejscowości pobytu pod innym adresem. Zgodnie z art. 10 ust. 1 ustawy, osoba, która przebywa w określonej miejscowości pod jednym adresem dłużej niż trzy doby, ma obowiązek zameldować się na pobyt stały lub czasowy i to jeszcze przed upływem czwartej doby. Wymeldować się z dotychczasowego miejsca pobytu stałego lub czasowego powinna już po upływie ponad 3 miesięcy od opuszczenia tego adresu.

Czy do zameldowania konieczna jest zgoda właściciela?

Aby móc się zameldować, właściwie nie potrzeba zgody właściciela lokalu. Ten powinien zaś potwierdzić, że określona osoba przebywa pod podanym adresem. Zgodnie z artykułem 29 ust. 1 ustawy, prawny właściciel lokalu ma obowiązek potwierdzić fakt pobytu osoby zgłaszającej pobyt stały lub czasowy, który trwa ponad 3 miesiące. Potwierdzenie to powinno przybrać formę czytelnego podpisu i daty złożenia dokumentu. Ponadto warto podkreślić, że jeżeli w nowym miejscu zamieszkania (lokalu) na stałe przebywa współmałżonek, to wówczas on ma również prawo do potwierdzenia faktu przebywania drugiej osoby.

Podsumowując, zgodnie z prawem nie ma znaczenia, czy ktoś tylko najmuje mieszkanie, czy ma je na własność. Musi dokonać meldunku na pobyt stały lub czasowy. Formalności są minimalne, cały proces meldunkowy trwa chwilę, a sprawa jest niezwykle istotna. Dziś wielu tę kwestię lekceważy, tym samym postępując niezgodnie z obowiązującymi przepisami.

Młodzi, studiujący jeszcze ludzie coraz poważniej zastanawiają się nad rozpoczęciem pracy, co ma na celu dążenie do całkowitego usamodzielnienia. Pytanie tylko – czy studiujący, który pobiera rentę rodzinną, może podjąć zatrudnienie na umowę o pracę? O tym w poniższym artykule.

Coraz więcej młodych ludzi stawia na samodzielne życie. Chcą nie tylko się uczyć, rozwijać, korzystać z rozrywki, ale również zarabiać i to możliwie najwięcej. Nic w takim razie dziwnego, że ci studenci, którzy pobierają rentę rodzinną, zastanawiają się nad dodatkowym, a może bardziej stałym zajęciem. W końcu renta nie będzie trwała wiecznie. Otrzymywać ją będą do 26 roku życia.

Pobierasz rentę rodzinną – licz się z ograniczeniami

O zawieszeniu prawa do świadczeń z ZUS mówi ustawa z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. Na ich podstawie można wnioskować, iż jej wysokość może ulec zmniejszeniu lub całkowitemu zawieszeniu, zależnie od wysokości przychodu z tytułu pracy wykonywanej na podstawie umowy o pracę. Przepisy te wskazują na to, że renta może zostać zawieszona, kiedy przychód przekroczy kwotę 130% przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego, które wypłacane jest za kwartał kalendarzowy. Jeżeli natomiast wynagrodzenie to przekroczy 70% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia również za kwartał kalendarzowy, to wówczas wartość renty zostanie zmniejszona o kwotę przekroczenia. Chcąc dowiedzieć się, o jakich konkretnie tu kwotach jest mowa, wystarczy jedynie zorientować się, ile w danym okresie wynosi przeciętne miesięczne wynagrodzenie.

Osoba pobierająca rentę może podjąć zatrudnienie na umowę o pracę

Prawo wskazuje na to, że nawet studenci, którzy z tytułu kontynuowania nauki i śmierci któregoś z rodziców otrzymują rentę rodzinną, mogą podjąć zatrudnienie na umowę o pracę. Istnieje w ich wypadku możliwość dorobienia, czy też po prostu zarabiania na życie. Powyższe informacje wskazują na to, że wiążą się z tym pewne ograniczenia, ale osoby, które potrzebują dodatkowego źródła dochodu, nie powinny mieć z tego tytułu żadnych problemów, jeżeli oczywiście zarobki nie okażą się zbyt wysokie.

Podsumowując, renta rodzinna a zatrudnienie na umowę o pracę to dwie różne, ale niewykluczające się sprawy. Tak więc student zdecydowany na rozwój osobisty i prężną karierę zawodową nie musi rezygnować ze swoich ambitnych planów, obawiając się, że utraci prawo do renty lub też ta ulegnie zmniejszeniu. Jest tylko jeden warunek, który został już dobrze poznany. Warto więc na bieżąco śledzić aktualności w tej sprawie, ponieważ z biegiem lat, kwoty te mogą się zmienić, a wówczas powstanie ryzyko, z jakim zapewne osoba w tej sytuacji nigdy nie chciałaby się zmierzyć.

Zazwyczaj rozwód kojarzony jest z rozpaczą, krzykiem i łzami. Od tej reguły istnieją wyjątki, jednakże wciąż przeważają spraw, gdzie strony toczą spór o rozpad pożycia, winę, zdrady, pieniądze i wreszcie o dzieci. Prawo rodzinne jest szczególną dziedziną, gdzie należy zachować emocje na wodzy. Najlepszą metodą na uspokojenie waśni jest mediacja. W artykule kilka istotnych informacji, które z pewnością przekonają cię, że warto porozmawiać ze specjalistą.
Read More

Rozwód to niewątpliwie jedna z najbardziej emocjonalnych spraw na wokandzie sądowej. Szczególnie skrajne emocje budzą chwile rozpadu małżeństwa z winy jednego z małżonków i powierzenie opieki małoletniego dziecka jednemu z rodziców. Kwestia dokonania wyboru nie jest łatwa. Z punktu widzenia sędziego najważniejsze są fakty, ale nie zapominajmy o uczuciach dziecka, które nierzadko nie ma świadomości, co dzieje się pomiędzy dorosłymi. Jak możliwości mają małżonkowie w kwestii ustalenia sprawiedliwego podziału? W artykule zaprezentujemy kilka z nich.
Read More